Έχω την αίσθηση πως η επανάσταση των ελληνικών ποικιλιών και κατ’επέκταση του ελληνικού κρασιού, λαμβάνει χώρα τώρα, και εμείς είμαστε μέρος της ιστορίας.
Μετά την ’’εξέγερση’’ του Βορρά με την εκδήλωση των ΒορΟινών, πριν λίγους μήνες στην Θεσσαλονίκη, την Κυριακή 3 Νοεμβρίου στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία στην Αθήνα, έγινε και η παρέλαση του Νότου. Όλο το “βαρύ πυροβολικό” μαζί με τους μάχιμους στρατιώτες, που ως γνωστό, καμία μάχη δεν κερδίζεται χωρίς αυτούς, ήταν εκεί.
Κτήμα Σπυρόπουλου, με τα οινοποιεία του Αρτεμισίου και της Νεμέας. Το Κτήμα Τσέλεπου, από τις Ρίζες Αρκαδίας. Το Οινοποιείο Τετράμυθος, από το άνω Διακοπτό Αιγιαλείας. Το Κτήμα Σκούρα, από το Μαλανδρένι Άργους. Οι Αμπελώνες Αντωνόπουλου, από το Βασιλικό Αχαίας. Το Κτήμα Νεμειον, από την Καρφοξιλιά Νεμέας. Ο Οινοφόρος του Άγγελου Ρούβαλη, από το Αίγιο. Η Αχαιών Οινοποιητική, από το Αίγιο. Το Κτήμα Μερκούρη, από το Κορακοχώρι Ηλείας. Η Οινοποιητική Μονεμβασιάς του Γ.Τσιμπίδη, από την Μονεμβασιά Λακωνίας. Το Κτήμα Παλυβού, από την αρχαία Νεμέα. Το Κτήμα Ρεπάνη, από την Νεμέα. Οι Αμπελώνες Ζαχαριά, από την Νεμέα. Η Οινοποιία Παπαντώνη, από το Άργος. Η Γαία Οινοποιητική, από το Κούτση Νεμέας. Το Κτήμα Παπαιωάννου, από την αρχαία Νεμέα. Το Οινοποιείο Λαυκιώτη, από τις αρχαίες Κλεωνές Νεμέας. Το Οινοποιείο Gentilini, από την Κεφαλονιά. Η Σέμελη Οινοποιητική, με τα οινοποιεία από το Κούτσι Νεμέας και από την Μαντινεία του Νασιάκου. Το Κτήμα Παναγιωτόπουλος, από τον Πύργο Τριφυλίας Μεσσηνίας. Το Κτήμα Σταυρόπουλου, από το Παλαιοχώρι Ηλείας. Το Οινοποιείο Τρούπη, από την Φτέρη Αρκαδίας. Το Κτήμα Θεοδωρακάκου, από το Γύθειο. Το Κτήμα Πυργάκη, από τον Ασπρόκαμπο Νεμέας. Η Μπουτάρης Οινοποιητική, με το οινοποιείο Μαντινείας. Η Cavino από το Αίγιο, με το Κτήμα Μέγα Σπηλαίου. Η Οινοποιία Παρπαρούση, από τα Μποζαίτικα Πατρών. Το Κτήμα Χαρλαύτη, από την Αχλαδιά Νεμέας και το Κτήμα Μπριντζίκη, από την Ηλεία.
Ναι...ακριβώς. Υπήρχε μια μεγάλη απουσία, αλλά όπως μου εκμυστηρεύτηκε, κλείνοντάς μου το μάτι, ο Στράτος Μαμαλούγκος (Marketing Director) δεν θα ξανασυμβεί, και η μεγάλη επιστροφή θα είναι γεγονός στην επόμενη “παρέλαση”. Μιλάω φυσικά για την Achaia Clauss. Το μεγάλο μεράκι του Γουσταύου Κλάους, που μας έχει αφήσει μια τόσο γλυκιά κληρονομιά. Την Μαυροδάφνη.
Η ανυπομονησία μου μεγάλη, για να ξαναδώ γνωστούς και φίλους και να (ξανά)δοκιμάσω τις παλιές οινοποιήσεις, αλλά και ότι καινούργιο υπάρχει από την κρασομάνα Πελοπόννησο. Και ήταν πολλά...
Γύρω στις 13:30 το μεσημεράκι που έφτασα, ο κόσμος ήταν λίγος. Τα stand έτοιμα, με τις ομάδες του κάθε οινοποιείου να κάνουν τις απαραίτητες διορθώσεις, περιμένοντας την κορύφωση των επισκεπτών.
Πολλοί από τους οινοποιούς ήταν έκει, και αυτό ήταν ένα ευχάριστο γέγονος. Μεταξύ άλλων, ο Παπαντώνης, ο Τσέλεπος, ο Ρούβαλης, ο Σκούρας, ο Παλυβός, ο Σπυρόπουλος, ο Μαρκαντωνάτος και ο Παρασκευόπουλος με άρωμα από Σαντορίνη (Γαία Σαντορίνης).
Ξεκινόντας λοιπόν την γευσιγνωστική μου βόλτα στην πανέμορφη, μεγάλη αίθουσα του ξενοδοχείου, σκέφτηκα να αφήσω για αρχή τις “ναυαρχίδες” του αμπελώνα από τον Μοριά, και να “αφουγγραστώ” τι καινούργιο υπάρχει οινοποιητικά.
Τα ελέη; Πάμπλουτα και ενδιαφέροντα.
Εξάλλου, τι να γράψω για τον Κοκκινόμυλο και το Αυλοτόπι; Σε λίγο ο Τσέλεπος θα κατασκευάσει ξεχωριστή αίθουσα για να φιλοξενεί τα βραβεία τους.
Για την Νεμέα του Ρεπάνη; Αρχίζει κι αυτή, τη συλλογη.
Το Μέτρον Άριστον και το Μηδέν Άγαν με τις τόσο ξεχωριστές ονομασίες και τα τόσο ξεχωριστά ‘σώματα’; Μιλούν χρόνια τώρα οι λίστες των εστιατορίων τις Πελοποννήσου, που δεν λείπουν από σχεδόν καμία.
Για την βιολογική Μαντινεία του Σπυρόπουλου; Το Μοσχοφίλερο, κλασικά, στα καλύτερά του.
Το 14-18h της Γαίας; Τι έξυπνη ονομασία, τι υπέροχο ροζέ.
Για τον δάσκαλο Παπαιωάννου; Απλά αξεπέραστος.
Για τον Βυσσινόκηπο του Παλυβού; Μας έμαθε να πίνουμε ροζέ κρασί.
Τον λευκό της Σέμελης; Κατέφερε να βγάλει την “ρετσινιά” από το Σαββατιανό.
Για τον Μέγα Οίνο του Σκούρα; Μέγας είναι και ο ίδιος και ο οίνος του.
Για το Κτήμα Μερκούρη; Ας μιλήσουν οι τόσοι πιστοί ακόλουθοί του.
Για τον πρόεδρο και το Ασπρολίθι του; Ε, εντάξει, το κρασί πλέον είναι must. Έφερε τον Ροδίτη σε κάθε τραπέζι.
Για τον Μονεμβάσιο; Από τα πιο πολυβραβευμένα κρασιά. Αυτό έχει ήδη έτοιμη αίθουσα.
Τέλος...για τα Άναξ και Νέα Δρυς του Αντωνόπουλου, κάθε φορά που τα δοκιμάζω, ως πιο λάτρης των ελληνικών ποικιλιών, με κάνει να δαγκώνω τη γλώσσα μου, με το Chardonnay και το Cabernet του.
Η ιδιαίτερες σημειώσεις μου από τη βραδιά;
1. Μαυροδάφνη reserve από την Cavino. Επιλογή βαρελιών, με 7ετή παλαίωση σε βαρέλι και 4ετή στη φιάλη.
Ένα γλυκό αριστούργημα με φινετσάτο κεραμιδί χρώμα με πορτοκαλί ανταύγειες και πυκνό στόμα. Αποξηραμένα φρούτα (δαμάσκηνο, σύκο), σοκολάτα και ζωηρό φουντούκι, δίνουν μια αρωματική πολυπλοκότητα με μια εξαιρετική αίσθηση ισορροπίας του αλκοόλ. Εντυπωσιακός επιδόρπιος οίνος.
2. Μαλαγουζιά από τους Αμπελώνες Αντωνόπουλου του 2013. Φρέσκια 13άρα έκφραση της ποικιλίας, με υπέροχη ‘μύτη’ από αρώματα μήλου, αχλαδιου
και γιασεμιού με μια εκφραστικότατη μελομένη επίγευση.
3. Η Αχαιών Οινοποιητική με τις υπέροχες, λιτές ετικέτες και τον μονοποικιλιακό Σιδερίτη, την τόσο ευγενική ποικιλία που τείνει προς εξαφάνιση. Γλυκό άρωμα
από ώριμο φρούτο, λεμονάτος χαρακτήρας και καλή οξύτητα.
Η έκπληξη της βραδιάς ήταν όταν δοκίμασα την Laura Nera. Ξηρή έκφραση της εκθαμβωτικής Μαυροδάφνης 100%. Αρώματα από κόκκινα φρούτα του δάσους, γεμάτη γεύση και υπέροχες τανίνες.
Καλορίζικη.
4. Ο Ιανός του Ρούβαλη. Ένα λιπαρό, βουτηράτο Chardonnay με σύνθετα αρώματα και νότες ζεστού κάστανου.
5. Η Ρετσίνα από το Οινοποιείο Τετράμυθος. Βιολογική οινοποίηση, από ένα αμπέλι και ιδιαίτερο άρωμα πεύκου, τα οποία βρίσκονται μέσα στο αμπελοτόπι.
Άγριας ζύμωσης μέσα σε πύλινους αμφορείς.
Μάλιστα...
6. Οι ροζέ Πεταλούδες από το Κτήμα Χαρλαύτη. 100% Syrah. Απαλό ροδαλό χρώμα με εξαίσια λουλουδάτη ‘μύτη’ και ώριμο κόκκινο φρούτο. Ευχάριστος και
δροσερός χαρακτήρας.
Εξαιρετική οινοποίηση.
7. Μία ιδιαίτερων στιγμών οινοποίηση παρουσίασε και το Κτήμα Τσέλεπου. Amalia brut. Φυσικός αφρώδης οίνος με κιτρινοπράσινο χρώμα, κομψές και
λεπτές φυσαλίδες. Έντονο άρωμα από λεμονανθους, τριαντάφυλλο και μέλι. Υψηλή οξύτητα και έντονη αίσθηση φυσαλίδων στο στόμα.
Ιδιαίτερος οίνος με την υπογραφή...Τσέλεπου.
8. Το stand του Κτήματος Ρεπάνη.
Από τα πιο πλούσια σε οινοποιήσεις.Οι δύο Χρυσοί Άγγελοι, Μοσχοφίλερο Sur Lies και Μοσχοφίλερο βαρέλι. Από τη Νεμέα ο πρώτος, με αρώματα από εσπεριδοειδή και λευκά άνθη. Πλούσιος, ορυκτός και με έντονη οξύτητα. Ο δεύτερος, γέννημα Μαντινείας, περασμένος για 4 μήνες από δρύινο βαρέλι, πέρα από τα αρώματα κίτρου, λεμονανθών και καπνού, αφήνει και μια λιπαρότητα στο στόμα.
Εξαιρετικά.
9. Στους Αμπελώνες Ζαχαριά το μάτι μου πήγε πάνω σε μια ιδιόμορφη ,εμφανισιακά, ετικέτα.
Κοιτώντας καλύτερα...λευκό Αγιωργίτικο. Γιατί όμως να μου κάνει εντύπωση;
Σιγά να μην είχαμε εξαντλήσει την δυναμική του. Albino Blanc de Noir. Ανοιχτόχρωμο με τονισμένη οξύτητα και λεμονάτη γεύση. Φρέσκο, ζωηρό και δροσερό στόμα.
Αυτές ήταν οι κάπως πιο ιδιαίτερες σημειώσεις στο μπλοκάκι μου. Φυσικά και δεν υπήρχε ΤΙΠΟΤΑ μη άξιο αναφοράς, αλλά αν σημείωνα ότι δοκίμασα, ακόμη θα έγραφα.
Περίπου στις 16:00 το απόγευμα στην αίθουσα έγινε το αδιαχώρητο. Οινόφιλοι κάθε φύλλου και κάθε ηλικίας. Δοκίμαζαν, σχολίαζαν και συζητούσαν με τους παραγωγο.
Όλο αυτό το πλήθος κόσμου που κατέκλυσε την αίθουσα, μόνο ευχάριστα συναισθήματα μπορεί να σου αφήσει. Δοκίμαζε, ρωτούσε, μάθαινε για το κρασί. Μπορεί ακόμα να μην κρατάμε το ποτήρι σωστά. Μπορεί να μην γνωρίζουμε με ποια σειρά δοκιμάζουμε και τι πίνουμε. Μπορεί να έχουμε τα κατάλοιπά μας, ως προς τα ροζέ και τους ‘φόβους’ μας στα ‘γερά’ κόκκινα. Το θέμα είναι όμως ότι ο κόσμος έρχεται σε επαφή με το καλό εμφιαλωμένο κρασί, και αυτό νομίζω είναι το ζητούμενο. Όσο πίνεις, τόσο μαθαίνεις. Οι κάπως πιο μυημένοι, ας είναι λίγο επιεικής.
Θα ήθελα για άλλη μία φορά να αναφέρω πως ΔΕΝ υπήρχε, κατά την γνώμη μου, τίποτα μη άξιο προσοχής.
Το ελληνικό κρασί κερδίζει τη θέση που του αξίζει στην παγκόσμια αγορά. Και φυσικά σ’αυτό, συμβάλλουν όλοι. Τα “μεγάλα” οινοποιεία, με την συνεχή προσπάθειά τους για ολοένα ποιοτικότερες οινοποιήσεις και πειραματισμούς και τα λεγόμενα “μικρά”, με την τόσο δυναμική τους εμφάνιση και τις ολόφρεσκες οινικές ιδέες τους. Ο λόγος της μη αναφοράς όλων είναι καθαρά για θέμα χωριτηκότητας. Εξάλλου, από αυτό εδώ το site, θα γίνει μία προσπάθεια γνωριμίας, με προσωπικές μου επισκέψεις, όσο το δυνατόν περισσότερων οινοποιείων. Μακάρι και όλων.
