Όταν σε μιά έκθεση παίρνουν μέρος όλα –σχεδόν- τα οινοποιεία της Ελλάδας, είναι αδύνατον να μπορέσεις να τα γνωρίσεις όλα σε μια ή δυο ημέρες. Ήμουν κάθε μέρα εκεί για ώρες, παρακολουθώντας και κάποιες επιλεγμένες παράπλευρες εκδηλώσεις. Δεν θα ξεχάσω την φράση ενός φίλου μου, που με είδε να φεύγω από τους τελευταίους την Παρασκεύη και να πηγαίνω από τους πρώτους το Σάββατο
"Εδώ κοιμήθηκες;"
Αν εξαιρέσουμε την Παρασκεύη, που για να μπείς ήθελε λίγο κόπο και πολύ υπομονή, οι υπόλοιπες μέρες κύλησαν σε πιο στρωτούς ρυθμούς. Πρώτη μέρα εξάλλου και θα πρέπει να συγχωρέσουμε κάποια προβλήματα.
Μπαίνοντας στην αίθουσα εντυπωσιάζεσαι. Καλοστημένος χώρος, με τα οινοποιεία να έχουν συμβάλει τα μέγιστα σ’αυτό. Ιδιαίτερη εντύπωση μου προκάλεσε το περίπτερο της Β.Σ Καρούλιας, ως ένα καλαίσθητο wine bar, που χρησιμοποιούνταν κατά την διάρκεια της μέρας και ως όαση ανάπαυσης και ανασυγκρότησης από το κοινό. Το περίπτερο της Μπουτάρης Οινοποιητική εντυπωσιακότατο και με δυνατότητα να φιλοξενήσει πολλούς οινόφιλους ταυτόχρονα, όπως και το περίπτερο του Κτήματος Σκούρα, να σε μαγεύει δια της απλότητάς του και της εργονομίας του. Φυσικά αυτό δεν σημαίνει πως υστέρησαν τα υπόλοιπα σε φαντασία και εργονομία, δίνοντας το καθένα το δικό του χρώμα και στυλ στην αίθουσα, όπως για παράδειγμα το περίπτερο της Mediterra, η Κάβα Ανθίδης και Μονεμβασιά Οινοποιητική.
Όλα μαζί είχαν δώσει μια εξαίσια οπτική μέσα στον τεράστιο χώρο, κάνοντάς τον ζεστό και όμορφο, γιατί το κρύο ήταν αρκετό μέσα σ’αυτόν.
Β. Σ Καρούλιας
Μπουτάρης Οινοποιητική
Κτήμα Σκούρας
Οινοποιητική Μονεμβασιάς
Κάβα Ανθίδης
Πέρα από την οπτική, εντύπωση προκαλεί και η “λογική”.
“Ισχύς εν τη ενώσει”.
Οίνοι Κρήτης, Οίνοι Νεμέας, Οίνοι Νάουσας, Οίνοι Βορείου Ελλάδας, Οίνοι Κεφαλονιάς.
Μαζί, ενώνοντας τις δυνάμεις τους, παρουσίασαν στους οινόφιλους επισκέπτες τους, μέσα από τα διαφορετικά αμπελοτόπια της Ελλάδας τα κρασιά τους, δινοντάς μας έτσι την δυνατότητα για πιο άμεση σύγκριση του κάθε αμπελοτοπιου.
Ας αφήσουμε όμως το εικαστικό κομμάτι της έκθεσης και ας δούμε αυτό που μονοπωλεί το ενδιαφέρον αναμφισβήτητα.
Τί έφεραν μαζί τους οι οινοποιοί από την σοδειά του 2013;
Το περιμέναμε, το πιστεύαμε, το γνωρίζαμε από κάποιες κουβέντες με τους οινοποιούς, την εποχή του τρύγου και των πρώτων εντυπώσεων από αυτόν, ότι η φετινή χρονιά (σσ 2013) είναι εξαιρετική και –μάλλον- θα αναφερθεί στο μέλλον ως μια “καλή χρονιά” για το κρασί.
Λευκά αρωματικά, δροσερά, με λαμπερές οξύτητες. Ροζέ φρουτένια, καραμελένια και καλοδουλεμένα, περνώντας πλέον το ροζέ κρασί σε άλλη διάσταση και δυναμική. Ερυθρά ζεστά, χρωματικά και "τανινάτα".
Να τονίσω για άλλη μια φορά –όπως μετά από κάθε έκθεση κρασιού- πως είναι φυσικά αδύνατον να γράψω για κάθε κρασί που δοκίμασα και μου άρεσε. Κάθε φορά προσπαθώ να παρουσιάσω τις εντυπώσεις μου από διαφορετικά κρασιά, δίνοντάς μου έτσι την ευκαιρία με τον καιρό να γράψω για όσα το δυνατόν περισσότερα.
Ποιά είναι λοιπόν τα κρασιά που μου έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση σ’αυτό το 4ήμερο του Οινοράματος 2014;
Θα κάνω την αρχή με μια πειραματική οινοποίηση Ασύρτικου, από το Οινοποιείο Δουλουφάκη στη Κρήτη. Είναι από εκείνα τα μπουκάλια που βρίσκονται κάτω από το πάσο, κρυμμένα. Ένα πείραμα από τον Νίκο Δουλουφάκη, που ακόμα φυσικά είναι υπό παρακολούθηση και όπως μου είπε, προσδιορίζει σε περίπου 2 χρόνια να υπάρχουν οι πρώτες ετικέτες στο ράφι.
Πλούσιο άρωμα και με μια τόσο λαμπερή οξύτητα και μια δόση μετάλλου, που φέρνει στη μνήμη την γείτονα Σαντορίνη, αλλά το κρασί έχει ταυτότητα terroir Κρήτης. Το επόμενο υπερδυναμικό αμπελοτόπι της Ελλάδας.
Εν αναμονή λοιπόν...
Μία ακόμη πειραματική οινοποίηση, σε πιο προχωρημένο στάδιο βέβαια, είναι και ο φυσικός γλυκός οίνος από 100% Βραδιανό, από το Οινοποιείο Βρυνιώτη στην Β.Εύβοια. Μετά τις οινοποιήσεις του Βραδιανού ως blend στο Ίαμα ερυθρό (με Syrah) και το μονοποικιλιακό ροζέ Ίαμα (όνομα και πράγμα), ο Κωνσταντίνος Βρυνιώτης “τεστάρει” τις δυνατότητες αυτής της τόσο ιδιαίτερης ποικιλίας της Β.Εύβοιας.
Όπως όλα δείχνουν...το πείραμα πετυχαίνει στον απόλυτο βαθμό.
Το G+ Vraviano Sweet, όψιμου τρύγου και υπερωρίμανσης του σταφυλιού για 40 ημέρες επάνω στο κλήμα, ζυμώνεται αργά και ωριμάζει για 2 χρόνια στο βαρέλι. Η ποσότητά του είναι περιορισμένη και θα το βρούμε μόνο στο οινοποιείο. Υπέροχο χρυσό χρώμα, υπερσυμπύκνωση αποξηραμένου φρούτου και μια αίσθηση καπνού και καραμελωμένου ξηρού καρπού που μαγεύει.
Δεν είναι κρασί, είναι... νέκταρ!
Πειραματικών οινοποιήσεων συνέχεια με ένα ερυθρό από την Μπουτάρης Οινοποιητική. Syrah 2013 από το Κτήμα Ρωξάνης Μάτσα, χωρίς θειώδη. Syrah από την Αττική. Ένα σκουροκόκκινο χρώμα, σχεδόν μαύρο, με ωραίο φρούτο και βελούδινη υφή, που σε προδιαθέτει να το πιεις τώρα.
Ενδιαφέρον πείραμα!
Αφήνοντας τους πειραματικούς οίνους να πάρουν τον δρόμο τους προς τα ποτήρια μας σιγά σιγά, ας δούμε τα λευκά κρασιά που μου προκάλεσαν το ενδιαφέρον λίγο παραπάνω σ’αυτή την έκθεση.
Βιολογική Μαλαγουζιά 2013 από το Κτήμα Νικολάου στη Νεμέα. Δροσερή και ανάλαφρη έκφραση της ποικιλίας από ένα πολύ σπουδαίο αμπελοτόπι της Ελλάδας.
Ασύρτικο Sur Lie 2011 από το Οινοποιείο Βρυνιώτη στην Β.Εύβοια. Γνωρίζουμε το Ασύρτικο της ηπειρωτικής Ελλάδας, με την πιο ήπια οξύτητα και το πιο “ζεστό” φρούτο εν αντιθέσει με της Σαντορίνης, της δυναμικής οξύτητας και του αρωματικού μετάλλου. Εδώ έχουμε την μέση κατάσταση. Ωραίο άρωμα από ποικιλιακό φρούτο, κοφτερή οξύτητα και ζωηρή μεταλλικότητα.
Υπέροχο Ασύρτικο!
Το μονοποικιλιακό Αηδάνι 2013 του Κτήματος Σιγάλα. Ειλικρινά αυτό το κρασί με έχει συγκλονίσει. Είχα δοκιμάσει την σοδειά του 2012 και είχα εκπλαγεί. Το 2013 όμως είναι η χρονιά του. Η εξέλιξή του είναι ΤΡΟΜΕΡΗ! Βοτανικά αρώματα και γεμάτες νότες από τροπικά φρούτα, με ένα “στόμα” βελούδινης οξύτητας και ήπιας μεταλλικότητας, που σε καθηλώνει.
Σταθερή αξία στο χρόνο το Βιβλία Χώρα λευκό, δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση η σοδειά του 2013. Αρωματικότατο με δροσιστική οξύτητα.
Ένας λευκός all time classic.
Πόσα μπράβο στον Βασίλη Τσακτσαρλή;
Το φινετσάτο Semillon που το συναντούμε μονοποικιλιακά στο Perpetuus λευκό 2012 του Νίκου Λαζαρίδη με παραμονή για 9 μήνες σε βαρέλι ακακίας (!), με τα αρώματα των λευκών ώριμων φρούτων και τις νότες μελιού. Εξαίσιο κρασί!
Το Σαββατιανό 2012 από το Κτήμα Μουσών. Ειλικρινά πόσα συγχαρητήρια στα αδέρφια Νίκο, Στέλιο και Παναγιώτη Ζαχαρία, που δίνουν την μάχη τους για να φύγει η “ρετσινιά” από αυτή την τόσο λεπτή ποικιλία της Στερεάς Ελλάδας ; Και τα έχουν καταφέρει περίφημα.
Πλούσιο αρωματικά κρασί, με τα αρώματα της ποικιλίας να ξεχωρίζουν (πράσινο μήλο, αχλάδι, λευκά λουλούδια). Όπως είχα την ευκαιρία να συζητήσω με το Στέλιο, σιγά σιγά η ποικιλία πάει να ξαναβρεί την θέση που της αρμόζει.
Το Κτήμα Παυλίδη μετά το Thema που δημιούργησε, τώρα παρουσιάζει με Emphasis ένα Chardonnay του 2010 από το αμπελοτόπι της Δράμας, με πέρασμα από βαρέλι δρυός και αρώματα τροπικών φρούτων και νότες μελιού, με στόμα μεγάλου όγκου και λιπαρότητας.
Τέλος μία ιδιαίτερη οινοποίηση, όπως ο Αφρώδης Οίνος από Ασύρτικο 100% από τον συνεταιρισμό Σαντορίνης. Δυναμικότατη είσοδος στους αφρώδες οίνους από το Santo Wines, με έναν brut που προσφέρει εκπληκτικής ζωηράδας αφρισμό και ένα πάμπλουτο όγκο που σε παρασύρει. Λεμονάτα αρώματα και νότες μελιού.
Επιτέλους η Σαντορίνη έχει και έναν αφρώδη οίνο να την στολίζει!
Ας περάσουμε στα ροζέ, με ένα βραβευμένο από τους Αμπελώνες Ρίρα στην Αιγιαλεια. Ροζέ 2. Μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση η συμπεριφορά των δύο ποικιλιών του (Syrah & Grenache Rouge), στο αμπελοτόπι της Αιγιάλειας. Πολύ φρουτώδες, με πιο έντονο το άρωμα του ροδιού και όμορφες νότες μετάλλου με μια ομαλότατη οξύτητα, που δίνουν στο κρασί ένα πολύ ξεδιψαστικό προφίλ.
Το Βιβλία Χώρα Ροζέ του 2013, ποίημα!
Εκείνες οι νότες καραμέλας βουτύρου μαζί με τις παιδικές μνήμες από τσιχλόφουσκα, όνειρο!
Το Thema Ροζέ 2013 από Tempranillo του Κτήματος Παυλίδη, με τον πλούσιο όγκο του και τα αρώματα ώριμων φρούτων με σαγηνευτικές νότες καραμέλας. Δυνατό χαρτί στα ροζέ κρασιά.
Και τέλος...ένα ροζέ από τον μαέστρο του Syrah στην Εύβοια. Ροζέ Κτήμα Αβαντίς 2013. Το πολυαγαπημένο Syrah του Α. Μούντριχα, με 20% Grenache Rouge. Ρόδι, κεράσι και καραμέλα γάλακτος σε ένα πικάντικο χαρακτήρα.
Πως να μην λατρέψεις τα ροζέ μετά;
Πρώτη μέρα της έκθεσης, πρώτα λεπτά στο χώρο και να τη, η πρωτοεμφανιζόμενη ντίβα από την Νεμέα. Νεμέα Κτήμα Σπυρόπουλου 2008 με 20μηνη παραμονή σε βαρέλι. Ώριμο φρούτο, βανίλια και μπαχαρικό. Όγκος, πολυπλοκότητα και ξυραφένιες τανίνες. Αυτή η κυρία έχει μέλλον. Κρασάρα!
Μια χαρά ξεκινήσαμε...
Απέναντι περίμενε κάτι για το οποίο ακόμα οι Γάλλοι δεν μπορούν να το εξηγήσουν. Εμείς βέβαια που γνωρίζουμε ότι αυτός ο άνθρωπος, το να δημιουργεί κρασί, το έχει στη “φλέβα” του, μπορούμε. Φλέβα Syrah 100% από το Κτήμα Σκούρα. Δεν νομίζω πως πρέπει να πω κάτι άλλο γι αυτό το “μεγάλο κρασί”.
Μια χαρά συνεχίζουμε...
Αν δεν υπήρχε το προαναφερόμενο κρασί για να εξισορροπεί την κατάσταση, μετά από την δοκιμή του Κτήμα Αβαντίς Syrah 2009 του Απόστολου Μούντριχα και το Wild Fermentation Syrah 2011 του Οινοποιείου Βρυνιώτη, θα έλεγα άφοβα πως η Εύβοια πλέον είναι η πατρίδα του “ελληνικού” Syrah.
Το πρώτο πλημμυρισμένο από αρώματα μαύρων φρούτων και γλυκών μπαχαρικών, με ένα πληθωρικό στόμα και δυνατές τανίνες, και το δεύτερο αρωματισμένο με μαύρα φρούτα, αίσθηση βιολέτας και νότες σοκολάτας, με πιο συμπαγή στόμα και αιχμηρές τανίνες, καταλαβαίνεις ότι απέχουν όσο η κεντρική με την Βόρεια Εύβοια.
Ίσως τελικά…να μιλάμε για το ελληνικό terroir του Syrah.
Τέλος... το Μούχταρο 2012 από το Κτήμα Μουσών. Σπανιότατη ποικιλία πολλά υποσχόμενη, όπως προέκυψε και από την κάθετη δοκιμή της ποικιλίας, στις σοδειές 2012, 2008 και 2005.
Μεστό άρωμα ώριμων κόκκινων φρούτων και μπαχαρικών με μια πιπεράτη νότα, στιβαρές τανίνες και “τσιμπημένη” οξύτητα, που με τα χρόνια γινόταν ομαλότατη, οι τανίνες αποκτούσαν πιο βελούδινο σώμα και το μπαχαρικό άρχιζε να γλυκίζει.
Άλλο ένα μπράβο στα αδέρφια Ζαχαρία, που κρατούν αυτή την τόσο σπάνια ποικιλία στη ζωή με αυτό το αποτέλεσμα.
