Όταν συναντάς τον Πάρη Σιγάλα, πέρα από την ηρεμία και την σιγουριά που σου εκφράζουν κάθε γκριμάτσα του προσώπου του, μαγεύεσαι από την απίστευτη ομορφιά του λόγου του, που ειλικρινά δεν θες να σταματήσει να μιλάει και ειδικά για το πάθος του.
Το κρασί.
Απολαμβάνοντας εγώ ένα espresso κι εκείνος ένα στριφτό τσιγάρο, ακολούθησε ο παρακάτω διάλογος...
ή να πω καλύτερα η παρακάτω εκπομπή S.O.S.
Ο Πάρις Σιγάλας μιλά για το αγαπημένο του Μαυροτράγανο αλλά εκπέμπει και S.O.S για τον σαντορινιό αμπαλώνα.
Μέρος 1ο : Μαυροτράγανο
Στην Οία, από τα ομορφότερα (αν όχι το ομορφότερο) μέρη του κόσμου, συνάντησα τον Πάρη Σιγάλα. Στην αυλή του οινοποιείου του. Καθισμένοι στην παραδοσιακή, πλακόστρωτη νησιώτικη αυλή, στις σιδερένιες καρέκλες με το μαρμάρινο τραπεζάκι και θέα τα κλήματα, που έπερναν ανάσες και δυνάμεις για την επόμενη σοδειά. Στο βάθος το αιγαίο, που την αύρα του την ένιωθες ακόμα κι εκεί που καθόσουν.
-Τελικά κ.Σιγάλα τι είναι το Μαυροτράγανο; Μπορεί όντως να είναι η επόμενη μεγάλη ποικιλία της Σαντορίνης και κατ’ επέκταση και της Ελλάδας; Έχετε πει ότι μπορεί να “σταθεί” επ’αξια δίπλα στο Αγιωργίτικο και το Ξινόμαυρο.
Το Μαυροτράγανο είναι μια αυτόχθονη ποικιλία που υπάρχει εδώ στην Σαντορίνη. Από όσο έχω κοιτάξει, στα γύρω νησιά δεν υπάρχει. Παλιότερα ήταν σε μεγαλύτερο ποσοστό εδώ στον αμπελώνα, σε σχέση με πριν λίγα χρόνια που ήταν υπό εξαφάνιση.
Πλέον όμως, τα τελευταία χρόνια τα οινοποιεία φυτεύουν Μαυροτράγανο, οπότε μπορεί να πει κανείς ότι η ποικιλία αρχίζει να σώζεται.
Κάποτε εδώ υπήρχε μια παράδοση που ήθελε να προσθέτουν λίγο, εξάλλου ποτέ δεν υπήρχε και πολύ, στο γλυκό κρασί που έφτιαχναν από ερυθρά σταφύλια, με βάση την Μαντηλαριά. Έδινε ιδιαίτερα αρώματα και έχει φυσικά και διαφορετικά ποιοτικά στοιχεία από την Μαντηλαριά. Δεν υπήρχε παράδοση στους ξηρούς ερυθρούς οίνους, οπότε το Μαυροτράγανο δεν είχε ανακαλυφθεί ως ποικιλία που θα έδινε έναν ξηρό ερυθρό οίνο.
Αυτό βέβαια σήμερα έχει την τάση να αλλάζει. Τα τοπικά οινοποιεία πλέον, έχουν μια άλλη τεχνογνωσία, αλλά και λόγω των αναγκών του τουρισμού, άρχισαν να κάνουν και ξηρό οίνο από τις ερυθρές ποικιλίες.
Η Μαντηλαριά είναι μια δύσκολη ποικιλία ευαίσθητη στον Βοτρύτη, με αποτέλεσμα να μην έχουμε “μεγάλα” κρασιά από αυτήν, αλλά να συμμετέχει με άλλες ποικιλίες ως blend. Άρα ήταν θέμα χρόνου να στραφούμε προς το Μαυροτράγανο.
Το δικό μας οινοποιείο ήταν το πρώτο που ξεκίνησε αυτή την προσπάθεια. Από την άλλη βέβαια, να πώ πως θυμάμαι τον πατέρα μου, τότε που κάναμε κρασί για το σπίτι, είχε μαζέψει Μαυροτράγανο και είχε φτιάξει Βινσάντο, το οποίο ήταν εξαιρετικό.
Έχοντας λοιπόν προσωπικά και αυτό υπόψιν, ξεκίνησα να δω, τί “κάνει” με μια οινοποίηση ξηρή;
Πίστεψα και πιστεύω πολύ στο Μαυροτράγανο και γι’αυτό, από το 2002 άρχισα να φυτεύω και σήμερα έχουμε 100 στρέμματα.
Όσο για το τί είναι το Μαυροτράγανο;
Ναι, φυσικά και πιστεύω πως είναι μια ποικιλία που μπορεί να “σταθεί” ισοδύναμα δίπλα στις άλλες μεγάλες ερυθρές ποικιλίες που έχουμε.
Το Αγιωργίτικο και το Ξινόμαυρο.
-Πάρα πολλοί, μεταξύ των οποίων ο κ.Γεροβασιλείου αλλά και εγώ, συμφωνούν πως το Μαυροτράγανο εσείς το αναδείξατε. Είστε διατεθειμένος και υπάρχει κάποια άλλη ποικιλία από τις λεγόμενες μικρές και σπάνιες, που να αξίζει περαιτέρω ασχολίας από εσάς;
Πάντα ο οινοποιός, σε κάθε μέρος, έχει την περιέργεια να εξαντλήσει την ομορφιά και την δυναμική, που έχει το αμπελοτόπι στο οποίο βρίσκεται. Άρα μέσα σ’αυτό το πλαίσιο, “ψάχνεται”. Εγώ ακόμα δεν έχω τελειώσει με το Μαυροτράγανο. Αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά, είναι πως έχει ακόμα πολύ δρόμο. Δεν πιστεύω πως έχουμε αναδείξει πλήρως όλη του την δυναμική και γι’αυτο ακόμα χαρακτηρίζω αυτή την προσπάθεια πειραματική. Πειραματιζόμαστε ακόμα στο αμπέλι, γιατί εκεί είναι που θα δώσει τα πιο σημαντικά του χαρακτηριστικά, αλλά και στην οινοποίηση.
Τα αμπέλια που έχουμε φτιάξει είναι με διαφορετική τεχνική απ’ότι η παραδοσιακή. Είναι για να αναδείξουμε ακόμη περισσότερο τα ποιοτικά χαρακτηριστικά που έχει αυτή η ποικιλία. Είναι όμως πολύ νέα ακόμα. Κατά μέσο όρο, το κρασί που βγάζουμε είναι από αμπέλια maximum 8 ετών. Όπως όμως γνωρίζουμε διεθνώς, το αμπέλι πάνω από τα 12-13 χρόνια της ζωής του, θα δώσει ποιοτικό αποτέλεσμα. Οπότε αφού τώρα έχουμε αυτό το αποτέλεσμα, το οποίο έχει κριθεί πολύ σοβαρό, περιμένουμε όταν το αμπέλι θα είναι πραγματικά στην ποιοτικά παραγωγική ακμή του, να το δούμε.
-Τι έκανε τον μαθηματικό Πάρι Σιγάλα να γίνει, κατά γενική ομολογία, ένας τόσο καταξιωμένος οινοποιός;
(γέλια) Ο Πλάτωνας έλεγε στην είσοδο της ακαδημίας του: “Ουδείς αγεωμέτρητος μπορεί να μπεί μέσα”, άρα μια παιδεία μαθηματική, είναι μια βάση για να μπορεί κανείς να αξιολογήσει τα πράγματα με ένα τρόπο ίσως πιο βαθύ. Ακόμη στα μαθηματικά, όλη τους η ιστορία είναι η αναλογία. Από την άλλη, όλη η ιστορία του κρασιού, είναι επίσης η αναλογία. Είναι λοιπόν μια αίσθηση καλή, για να σου δώσει ένα αποτέλεσμα που αναζητάς.
Βέβαια, δεν πρέπει να ξεχνάμε το εξής: το ωραίο μαθαίνεται κιόλας. Ένα καλό κρασί, για να αναγνωριστεί, πρέπει να έχεις και μια οινική παιδεία, και εγώ θα έλεγα, μια ευρύτερη παιδεία. Πώς θα αξιολογήσεις ένα έργο τέχνης αν δεν έχεις την κατάλληλη παιδεία;
Το κρασί έχει τέτοια χαρακτηριστικά. Άρα ένας που ασχολείτε με το κρασί και έχει μια πιο βαθειά κουλτούρα, προφανώς και είναι καλύτερα εξοπλισμένος να κάνει ένα καλό κρασί.
-Τις προάλλες στο YouTube παρακολούθησα μια συνέντευξή σας στην τοπική τηλεόραση της Σαντορίνης, σχετικά με το θέμα που είχε προκείψει, για το κρασί που έδινε δώρο μία μεγάλη εταιρία, με την αγορά των προιόντων της στην Κίνα και η ετικέτα έγραφε Σαντορίνη. http://www.youtube.com/watch?v=-SjoBzFTCH4
Με αφορμή αυτό το γεγονός θέλω να ρωτήσω: είναι έτοιμη η Σαντορίνη να βγάλει έναν ερυθρό οίνο Π.Ο.Π;
Εμένα η προσωπική μου άποψη είναι πως το αμπελοτόπι της Σαντορίνης, αντέχει να βγάλει έναν ερυθρό οίνο που να φέρει το όνομα Σαντορίνη.
Διίστανται οι απόψεις και είναι σεβαστές.
Η Σαντορίνη ταυτίζεται με το Ασύρτικο, το οποίο είναι μια εξαιρετική ποικιλία. Έχει μια αναγνωρισιμότητα που όλο και ανεβαίνει διεθνώς. Οπότε η άλλη πλεύρα λέει, ''γιατί τώρα να ρισκάρουμε με μια δεύτερη ποικιλία''. Εντάξει, είναι μια άποψη. Εγώ πιστεύω αντίθετα, ότι το Μαυροτράγανο είναι τόσο καλή ποικιλία, που δεν θα υποβαθμίσει το αμπελοτόπι της Σαντορίνης. Αντιθέτως θα το κάνει να φαίνεται πιο σύνθετο και πιο πλούσιο.
Πάντως το ζήτημα είναι ακόμα ανοιχτό. Φαντάζομαι, όταν έρθει εκείνη η στιγμή που όλα τα οινοποιεία θα βγάλουμε ένα ποιοτικό Μαυροτράγανο, τότε ίσως αλλάξουν τα πράγματα. Ακόμα πιθανότατα να υπάρχει μια υστέρηση πάνω σ’ αυτό. Είναι θέμα χρόνου. Πρέπει να μεγαλώσουν τα νέα αμπέλια που έχουμε φυτέψει, που θα δώσουν πιο σύνθετα αποτελέσματα και τότε φαντάζομαι θα το ξαναδούμε.
Από την άλλη, δέχομαι πως ότι είναι από την Σαντορίνη, δεν μπορεί να πάρει το ''Ονομασίας Προέλευσης''. Για να πάρει το όνομα Σαντορίνη, πρέπει να γίνει ένας νόμος. Αυτό έχει μια διαδικασία και σωστά. Δεν κοιμάσαι ένα βράδυ και το πρωί έχεις έναν Π.Ο.Π Σαντορίνη.
Πιστεύω όμως ότι το Μαυροτράγανο έχει όλα εκείνα τα ποιοτικά χαρακτηριστικά για να εκφράσει το αμπελοτόπι της Σαντορίνης. Η Μαντηλαριά για παράδειγμα, που είναι η κυρίαρχη ερυθρή ποικιλία στο νησί, δεν νομίζω ότι μπορεί να μας δώσει έναν οίνο που να έχει το όνομα Σαντορίνη.
Όπως και το Αηδάνι, στις οινοποιήσεις του ως 100%.